SAMENST

Mieke van Brakel

Struikelrover tuurt naar de woorden op het scherm.
'Hij is weg.' fluistert hij.
'Dat was ie toch al?' vraagt Zn.
'Ja,'zegt Struikelrover, 'dat was ie al, maar nu echt. Hier staat het: Het moet.'

Struikelrover zucht een briesje en plots trekt er een storm over hem heen.
'Dat is hij,' zegt hij lachend en snikkend tegelijk.
'De man die zo van zee en mij houdt is een storm, de mooiste storm die ik me denken kan.'

'Dan is het toch goed zo?' zegt Zn.
'Dat is het ook,' zegt Struikelrover
'Dat was het altijd al, met samenst en met alles in de wind.'
Struikelrover slikt, 'ik wil alleen zo graag dat hij het weet, dat hij weet dat ik en dat hij en dat....'

'Dat weet ie.' Zegt Zn.
'Dat weet ie zeker.'