DWARRELEN

Isidro Ferrer

'Het komt met bakken naar beneden!' brult Struikelrover.
'Zegt u dat!' Roept Zn. 'Emmers!'
'Jammer dat ze dat niet 's nachts doen.' zegt Struikelrover en klimt met stramme knieën weer naast Zn. in bed. 's Nachts vind ik het gezellig, nu vind ik er geen bal aan.'
'Hoe weet je dat nou?' zegt Zn., ' 's nachts slaap je.'
'Ik slaap nie....oh ja,' zegt Struikelrover verbaasd, 'dat doe ik tegenwoordig, das waar ook.' Hij nestelt zich tevreden in de lakens.
'Nou en of je slaapt, ik zie het gebeuren. Eerst lig je op je rug, met zeerob geluiden naar hartenlust en dan kijk je steeds tevredener en dan gaat je gezicht hangen, kijk zo...' Zn. laat zijn wangen hangen en tracht uit alle macht een tevreden zeerob na te doen. 'En dan val je in slaap en dan, nou ja, dan klink je eigenlijk ook als een zeerob.'
'Dan dwarrel ik naar de diepte.' Zegt Struikelrover met een brede grijns op zijn hoofd. 'Zo heet dat denk ik.'
Struikelrover sluit zijn ogen en trekt de deken nog eens goed over zich heen.
'Zeg Zn.,' begint hij aarzelend, 'dat dwarrelen, zou dat ook overdag kunnen?'
Daar moet Zn. even over nadenken. 'Hm.' zegt hij dan ook.
'Hm, ik denk het wel, maar ik denk dat je het dan niet naar de diepte moet doen. Dat schiet niet op, om maar te zwijgen over zoden aan de dijk.'
'Oh ja.' Zegt Struikelrover.
Allebei kijken ze bedachtzaam naar het plafond.
'Het zou wel fijn zijn.' Zegt Struikelrover, 'ik weet alleen niet zo goed hoe dat moet, dwarrelen zonder diepte. Ik bedoel, ik heb dat naar de diepte dwarrelen nog maar amper onder de knie, misschien is het wat te veel gevraagd.'
'Welnee!' roept Zn. en springt uit bed. 'Niks niet te veel gevraagd! Ik denk dat je het gewoon moet doen, niet te hard proberen, niet te veel over nadenken en dwarrelen met die hap.' Hij maakt er een merkwaardige sprong bij. 'Zie je wel, ik dwarrel, net zo makkelijk!'
Struikelrover vindt het wel wat en wil het ook eens proberen.
'Niet proberen Struik, gewoon doen en niet te veel je best.' Roept Zn..
'Niet altijd zo je best, dat dwarrelt niet lekker.'
Struikelrover gooit de dekens van zich af, maakt een reuzensprong de kamer in en dwarrelt.
Het is maar even, maar toch.
'Kijk Zn.! roept hij uitgelaten, 'ik dwarrel!'
En samen dwarrelen ze de dag in, niet de diepte.
Net zo makkelijk.

KAAS

Floris Claesz van Dijk

'Weet je Zn.,' zegt Struikelrover, 'soms heb ik er zomaar even tabak van. Dan loop ik de hele tijd maar zo mijn best te doen en dan op een ochtend is het gewoon even op.
Dan denk ik, podverdimme, opgesodemieterd, vandaag laat Struik de boel de boel en gaat hij met beide benen in de lucht uit zijn neus liggen eten.'
'Heb je zin in iets hartigs?' vraagt Zn. en staat al met de mosterd en een fiks blok kaas in de aanslag.
'Opgesodemieterd!' Roept Struikelrover.
'Nou ja,' zegt Zn., 'ik dacht...'
'Niet denken, 'roept Struikelrover, ' niet voor mij denken!' jij niet en ik ook niet. Gewoon even niet denken ja! Ik wil geen kaas!
Zn. weet even niet wat hij moet zeggen en peutert vertwijfeld aan een stukje kaaskorst.
'Stukje worst dan?' zegt hij uiteindelijk zachtjes. Struikelrover aankijken durft hij even niet.
'Poep!' brult Struikelrover.
Zn. laat van schrik de oude Leidse op de plavuizen vallen.
'Misschien moet je weer eens naar zee Struik.' Zegt Zn..
'Ja,' fluistert Struikelrover, naar zee, met de man die zo van mij en ...'
Hij heeft een beetje een bibber in zijn keel.
'Dat dacht ik al.' mompelt Zn. zacht.
'Doe mij maar een blokje kaas dan,'zegt Struikelrover. 'Je kunt hier per slot van rekening van de vloer eten.' Met zijn voet veegt hij wat iepenzaadjes aan de kant.
'Met mosterd? vraagt Zn..
'En worst.' zegt Struikelrover.
Zn. pakt een mes en raapt de oude Leidse van de vloer.
'En dan iets met een arm wellicht,' zegt hij. 'Dat ik die om je heen sla.'
'Fijn.'zegt Struikelrover. 'Kaas van de plavuizen en een arm, dat is fijn.'